Byłam zaskoczona, jak szybko przeczytałam „Inkuba”. Artur Urbanowicz na naszej pierwszej randce wciągnął mnie w mroczną, gęstą i lepką od niepokoju historię o małej miejscowości na Sulwaszczyźnie, którą trawi jakaś nienazwana choroba od niema pół wieku.
est to historia o spełnionym koszmarze każdego opiekuna obozu harcerskiego. Każdego kierownika wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Każdego rodzica, który posyła swoje pociechy na wyczekane wakacje.
W mojej czytelni książki Roberta Galbraith są wyczekane i połykane. Myślę o nich w ciągu dnia, ze zniecierpliwieniem pochłaniam kolejne rozdziały, a później tęsknię za postaciami.
Idealny wpis na Światowy Dzień Książki, który wypada właśnie dzisiaj! Czy za rok o tej porze będę mogła świętować w innej już roli? Czy 23 kwietnia 2022 roku będę pisarką przez wielkie „P”? Moje książki będą się już wygrzewały pomiędzy innymi na półkach w domach nieznanych mi ludzi? Czy druga część będzie już gotowa? Tak to widzę!